Α΄βραβείο για το Γυμνάσιο Κοκκινοχωρίων Πάνου Ιωάννου στους Παγκύπριους Αγώνες Σχολικού Θεάτρου.
Το Γυμνάσιο Κοκκινοχωρίων Πάνου Ιωάννου απέσπασε το Α΄βραβείο με τη θεατρική παράσταση «Ελένη» του Ευριπίδη, που παρουσιάστηκε στις 13 Μαρτίου 2024, στο πλαίσιο των 35ων Παγκύπριων Σχολικών Αγώνων Θεάτρου, που ήταν αφιερωμένοι στο Αρχαίο Δράμα.
Η θεατρική ομάδα του σχολείου μας αποτελούνταν από είκοσι μαθητές/τριες – ηθοποιούς και πέντε μαθητές/τριες – μουσικούς. Τα παιδιά αφιέρωσαν ώρες από τον πολύτιμό τους χρόνο, μοιράστηκαν άγχος και αγωνία, βίωσαν ξεχωριστά συναισθήματα, έγιναν μέλη μιας ενιαίας και αδιαίρετης ομάδας, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό. Μια σχολική θεατρική παράσταση δεν είναι απλά ένα σημαντικό γεγονός για τη σχολική πραγματικότητα και την τοπική κοινωνία . Είναι μια πολύπλευρη εκπαιδευτική ενασχόληση που αποσκοπεί στην πνευματική ανάπτυξη, στην αισθητική καλλιέργεια, στη δημιουργική έκφραση των μαθητών. Τα παιδιά έμαθαν να συνεργάζονται, να σέβονται, να διαμορφώνουν απόψεις, να δημιουργούν, να παράγουν πολιτισμό μέσα στον μικρόκοσμό τους. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, οι μαθητές/τριές μας έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, με τις μοναδικές ερμηνείες τους, τα προσεγμένα και συμβολικά χορικά τους, τις μελωδικές φωνές τους στα στάσιμά τους, στον κομμό και στο εξόδιο άσμα και καθήλωσαν τους θεατές.
Η Ελένη είναι ένα αντιπολεμικό έργο με διαχρονικά και επίκαιρα μηνύματα που αγγίζουν κάθε ηλικιακή ομάδα. «Και στην Τροία; Τίποτε στην Τροία- ένα είδωλο. Έτσι το θέλαν οι Θεοί. Κι ο Πάρης, μ΄έναν ίσκιο πλάγιαζε σαν να ήταν πλάσμα ατόφιο. Κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια». Σύμφωνα με τον Ευριπίδη, η πραγματική Ελένη δεν πήγε καθόλου στην Τροία, αλλά το είδωλό της. «Το όνομα ολούθε πάει, όχι το σώμα». Κι αν το όνομά της χρωματίστηκε με τα πιο μελανά χρώματα, ως αιτία ενός αιματηρού πολέμου, του τρωικού, που σκόρπισε τόσο πόνο και σε Αχαιούς και σε Τρώες, το αντικείμενο του πόθου, η ενσάρκωση της απόλυτης ομορφιάς, πέταξε σαν νεφέλη στη χώρα του Νείλου.
«Τ’ αηδόνια δεν σε αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες». Μπορεί οι αιτίες ενός πολέμου να παρουσιάζονται διαφορετικά, αφού το σώμα αντικαθίσταται από το είδωλο, μα τα γεγονότα παραμένουν, καθώς και τα αποτελέσματά τους. Σε κανέναν πόλεμο οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω. Ποτέ οι άνθρωποι δεν διδάσκονται από τον θάνατο. Στην ουσία δεν πρόκειται για την αποκατάσταση του ονόματος και της φήμης μιας ηρωίδας, αλλά για τον σαρκασμό εκείνων που χρησιμοποίησαν αυτό το όνομα για να δώσουν μια δικαιολογία στην εμμονή τους να κυνηγούν αδειανά πουκάμισα για να ικανοποιήσουν πόθους προσωπικούς.
Ο ίδιος ο Ευριπίδης στο έργο του αναφέρει: «Ανέμυαλοι όσοι αποζητούν τη δόξα με λόγχες και με δυνατά στον πόλεμο κοντάρια, λογιάζοντας αστόχαστα πως έτσι θα πάψουν των θνητών τις συμφορές· γιατί, αν το δίκιο σου ζητάς με το αίμα, η αμάχη δε θα λείψει από τον κόσμο·» Στη συνέχεια υποστηρίζει πως μόνο με τα λόγια, με τον διάλογο λύνονται οι ανθρώπινες διαμάχες. Ας ακολουθήσουμε τις παραινέσεις του για έναν καλύτερο κόσμο.
Θερμές ευχαριστίες στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου για τη διοργάνωση και τη διεξαγωγή των Αγώνων, το Υπουργείο Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας, τον Σύνδεσμο Γονέων του Γυμνασίου Κοκκινοχωρίων Πάνου Ιωάννου, τη Σχολική Εφορεία Κοκκινοχωρίων, τα Κοινοτικά Συμβούλια Αυγόρου και Φρενάρους, το Δημοτικό Θέατρο Σωτήρας και στους γονείς των ηθοποιών/ μουσικών μας που μας εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους σε αυτό το όμορφο ταξίδι.
Φωτεινή Παύλου, φιλόλογος
